A do ta ndryshojnë rrjedhën e luftës në Gaza protestat e ushtrisë izraelite?

Gazetat izraelite raportuan se 1600 veteranë të parashutistëve izraelitë dhe forcave të këmbësorisë po kërkojnë përfundimin e luftës në Rripin e Gazës dhe kthimin e të burgosurve izraelitë nga Gaza.

Sipas gazetës, më shumë se 250 ish-anëtarë të Mossad-it izraelit mbështetën përmbajtjen e letrës së veteranëve të luftës që kërkonin fundin e luftës dhe kërkonin që kthimi i të burgosurve të mbajtur nga Hamas të jetë prioritet.

Kjo vjen pasi revista izraelite 972 zbuloi se ushtria izraelite po përballet me krizën më të madhe të refuzimit në dekada, pasi më shumë se 100,000 izraelitë kanë pezulluar shërbimin e tyre në rezervat e ushtrisë, me disa që kanë refuzuar t’i bashkohen luftës në Rripin e Gazës për arsye “morale”.

Ndërkohë, shefi i Shtabit të Izraelit Eyal Zamir miratoi vendimin për shkarkimin e komandantëve të lartë dhe afro 1000 ushtarëve rezervë pasi ata nënshkruan një letër që kërkonte fundin e luftës në Gaza.

Shoqëria izraelite e ndarë

Peticionet e fundit nga anëtarët e ushtrisë izraelite dhe komandantët e saj mund të përbëjnë një krizë të paprecedentë për vendimmarrësit në qeveri, të udhëhequr nga kryeministri Benjamin Netanyahu, pasi ato shkaktojnë presion politik dhe thellojnë ndarjet, të cilat po rriten më gjerë me kalimin e kohës.

Shkrimtari dhe analisti palestinez Ahmed al-Hila e sheh idenë e thellimit të ndarjeve brenda shoqërisë izraelite në përgjithësi, dhe brenda strukturës ushtarake në veçanti, si një sulm ndaj “më të shenjtëve të shenjtë, kështjellës së pathyeshme dhe shkrirjes së shoqërisë sioniste“. Këto ndarje, sipas tij, dobësojnë qëndrueshmërinë e shoqërisë izraelite, e cila vetë është e ndarë mes ekstremistëve fetarë dhe liberalëve laikë, dhe “ushqejnë një krizë identiteti në Izrael”.

Në një intervistë me Al Jazeera-n, Al-Hila tha se ai beson se protestat brenda shoqërisë izraelite po i privojnë qeverisë legjitimitetin në sytë e publikut, duke dobësuar kështu politikat dhe vendimet e saj. Kjo dëshmohet nga pezullimi i gjykatës i shkarkimit të shefit të Shërbimit të Sigurisë së Brendshme (Shabak), Ronen Bar, për shkak të dyshimeve për interesat personale të Netanyahut dhe hetimet për korrupsion që përfshijnë anëtarë të zyrës së tij.

Megjithatë, Ibrahim al-Madhoun, drejtor i organizatës mediatike FIMED, e shikon situatën në shoqërinë izraelite nga një këndvështrim tjetër, duke u mbështetur në historinë e protestave kundër qeverisë. “Protestat e vazhdueshme kundër qeverisë së Netanyahut kanë rezultuar irrituese, por jo efektive në formësimin e vendimeve politike. Në vend të kësaj, ato po balancojnë situatën dhe po e shtyjnë të djathtën ekstreme drejt unitetit dhe vendosmërisë më të madhe në axhendën e saj të mëtejshme,” thotë ai.

Në një intervistë me Al Jazeera-n, Al-Madhoun bëri dallimin midis dy llojeve të protestave brenda shoqërisë izraelite.

“Protestat masive, me origjinë nga grupe me motive personale apo konflikte partiake, absorbohen përmes mediave dhe anashkalohen lehtësisht, sepse ekziston një bllok koheziv sionist i udhëhequr nga Itamar Ben-Gvir dhe Bezalel Smotrich.

Një tjetër janë protestat brenda institucionit të sigurisë. Ato përfaqësojnë presion të vërtetë ndaj vendimmarrësve, por mund të provokojnë kundërmasa dhe të përdoren për të forcuar kontrollin e Netanyahut dhe partnerëve të tij mbi këto institucione”.

Netanyahu luan me protestat

Protestat aktuale brenda strukturës ushtarake izraelite përfaqësojnë kulmin e krizës me të cilën është përballur Netanyahu që nga fillimi i agresionit izraelit në Rripin e Gazës. Sipas gazetave izraelite, shefi i Shtabit të Përgjithshëm ka njoftuar Kabinetin e Luftës se ka një mungesë serioze në radhët e ushtarëve.

Megjithatë, Netanyahu vazhdon me politikën e tij të zakonshme të shmangies dhe anashkalimit të kundërshtimit ndaj kursit të tij të veprimit dhe menaxhimit të tij të luftës dhe krizave të mëdha me të cilat përballet entiteti. Ai është i fokusuar në një strategji të vazhdimësisë së shpejtë të lëvizjeve, duke u përpjekur të arrijë arritje të njëpasnjëshme madhore në fronte të shumta dhe në çështje të ndryshme në një periudhë të shkurtër kohore për të kapërcyer krizën e brendshme, sipas ekspertit ushtarak dhe të sigurisë Osama Khaled.

Khaled shtoi, në deklaratat për Al Jazeera-n, se Netanyahu, si dikush në krye të elitës politike, aktualisht po menaxhon i vetëm luftën në Gaza së bashku me një grup aleatësh ekstremistë. Ai përjashton nga strukturat e sigurisë dhe ushtarake këdo që kundërshton pikëpamjet e tij. Kështu, ai mbetet kontrolluesi i strategjisë së luftës, si dhe i politikës së jashtme në lidhje me Rripin e Gazës dhe zgjidhjet e propozuara.

Eksperti i çështjeve izraelite Muhannad Mustafa beson se numri i madh i protestave dhe peticioneve paraqet një makth për çdo qeveri izraelite. Si shembull, ai përmend protestat pas Luftës së Parë të Libanit dhe gjatë Intifadës së Dytë Palestineze, duke vënë në dukje se ato ishin të ndryshme nga protestat aktuale si për nga lloji ashtu edhe për nga numri i atyre që qëndrojnë pas tyre.

Mustafa beson se, si rezultat i të gjitha këtyre protestave dhe peticioneve, Netanyahu mund të kthehet në marrëveshjen e armëpushimit “të paktën në një përpjekje për të lehtësuar presionin brenda institucionit ushtarak, pasi kjo mund të ndikojë në vetë operacionet ushtarake”.

Të burgosurit në Gaza

Protestat dhe rezistenca e gjerë, si në rrugët izraelite ashtu edhe në ushtri, rrjedhin nga dështimi për të liruar të burgosurit e mbetur izraelitë në Rripin e Gazës, veçanërisht pas gati 18 muajsh vrasjesh dhe shkatërrimesh të paprecedentë në Rrip dhe humbjeve të mëdha në ushtrinë okupuese, si në fuqi njerëzore ashtu edhe në pajisje.

Kjo është një barrë e rëndë për qeverinë izraelite, veçanërisht duke pasur parasysh që Netanyahu vazhdon të mbështetet në presionin ushtarak për të detyruar rezistencën palestineze të pranojë kushtet e tij, edhe pse ajo ende tregon vendosmëri dhe sfidë përballë një makinerie vrasjeje dhe shkatërrimi që funksionon gjatë gjithë kohës, sipas ekspertëve.

Megjithatë, drejtori i organizatës mediatike FIMED beson se këto protesta kanë një ndikim të caktuar në çështjen e të burgosurve në Gaza dhe në luftën në përgjithësi, por ato nuk mjaftojnë vetvetiu për të shkaktuar një kthesë vendimtare, nëse nuk shoqërohen me presion amerikan apo ndryshime rajonale. Ato janë gjithashtu të pamjaftueshme për të provokuar një vendim të madh që do të çonte në një armëpushim ose një marrëveshje gjithëpërfshirëse.

Al-Madhoun shtoi se faza e parë e marrëveshjes së armëpushimit, për shembull, “tregoi se pushtuesi u pajtua me të vetëm pas presionit të drejtpërdrejtë nga administrata e presidentit amerikan Donald Trump, dhe pavarësisht presioneve ndërkombëtare që ekzistojnë sot, ato janë ende të pamjaftueshme” për të kontribuar në ndonjë ndryshim”.

Në fund të fundit, analistët dhe ekspertët me të cilët foli Al Jazeera ranë dakord se protestat brenda institucionit ushtarak janë të paprecedentë dhe mund të përbëjnë një krizë për Netanyahun, duke e detyruar atë të pranojë një marrëveshje armëpushimi në Gaza në një përpjekje për të siguruar lirimin e të burgosurve të mbetur izraelitë.

Megjithatë, ata pajtohen se Netanyahu shpesh arrin të shfrytëzojë protesta të tilla ose të paktën t’i neutralizojë ato duke shpallur arritje afatshkurtra ose duke eliminuar liderët e protestës dhe duke shtypur ndikimin e tyre politik, ndërsa mbështetet në një bllok solid ekstremistësh hebrenj që mbështesin politikat e tij. /tesheshi.com/